Blendle en het vandaag gelanceerde eLinea bieden beide een dienst aan om artikelen te verkopen. Blendle volgens het iTunes-model en eLinea volgens het Spotify-model. Welk model zal succesvol zijn? Hans Bousie liet er zijn gedachten over gaan.
Blendle heeft in ieder geval niet te klagen over aandacht en centen. Aandacht kreeg ze onder andere in De Wereld Draait Door, waar medeoprichter Alexander Klöpping vaste gast aan tafel is. Geld kregen ze van het Stimuleringsfonds voor de Pers.
Uitgevers zijn overduidelijk enthousiaster over Blendle dan over bijvoorbeeld eLinea. Ja, dat haalt je de koekoek. Even kort het verschil.
- Bij Blendle moet je betalen voor alles wat je leest, dus de veellezer betaalt het meest. Per artikel ben je tussen de 20 en 90 cent kwijt, aldus Blendle. Als je tien artikelen leest ben je dus al minimaal 2 euro kwijt en maximaal 9.
- Bij eLinea gaat men uit van het Spotify-model, het ‘all you can read-mechanisme’. Voor een tientje in de maand (net zo duur als Spotify, net zo duur als Netflix) kun je alles lezen wat je wilt.
Probleem bij eLinea is tijd (en dus geld). Het model van eLinea is volgens mij op den duur het enige model dat gaat werken. Vraag is alleen of de initiatiefnemers er niet te vroeg mee zijn. Met name krantenuitgevers staan niet te springen om in eLinea te stappen. Je ziet dat uitgevers voorlopig en masse kiezen voor Blendle. Met partijen als de Volkskrant, NRC en Vrij Nederland, om er maar eens een paar te noemen, heb je je lezers wel te pakken. En dus zal Blendle op korte termijn succesvoller zijn dan eLinea.
Kannibalisme
Het argument is dat eLinea zou kannibaliseren op hun eigen omzet. Als eLinea een succes wordt, waarom zou je dan nog een abonnement nemen op een krant zo is de vraag? Dat is inderdaad een hele goede vraag. Ik denk zeker dat eLinea een deel van de abonnees zal wegtrekken. Maar de vraag is of angst voor kannibalisme een eigenlijk argument is. Ik weet zeker van niet.
De angst voor kannibalisme heeft ook lang de boventoon gevoerd in de discussie rond de businessmodellen in muziekland. Maar daar is uiteindelijk het besef doorgedrongen dat als er te kannibaliseren valt, het ook zeker gaat gebeuren. En dus kun je maar beter op je eigen businessmodel kannibaliseren dan dat een ander het doet.
Het argument van de uitgevers is dus kortzichtig. Uit angst marktaandeel te verliezen durven ze wel in een veel te duur model als Blendle te stappen en niet in eLinea.
Blendle te duur? Ja natuurlijk, ga maar na. Ik ga toch niet bijna een euro betalen voor het lezen van één artikel? Ik kan al zo veel gratis lezen op internet en dus ga ik daar niet apart (zoveel geld) voor betalen. En als je je daarnaast bedenkt dat Blendle de veellezer straft, dan straffen ze dus hun potentieel beste klanten. Dat is in de muziekindustrie een slecht idee gebleken. Daar bleken de grootste gratis downloaders ook nog eens degenen te zijn die het meeste kochten. Grootgebruikers moet je te vriend houden.
De Spotify-ervaring
Maar eLinea kost toch ook geld? Ja, maar toch voelt dat anders. Ik betaal een tientje in de maand aan Spotify, dat wordt automatisch afgeschreven, dus dat merk ik niet. En elke keer dat ik Spotify gebruik heb ik de ervaring van gratis.
Zo zal het met eLinea ook gaan. eLinea kost je 120 euro per jaar, ik heb nu net de acceptgiro voor NRC Handelsblad in de bus gekregen, die kost 107 euro per kwartaal. Ik denk dat veel mensen het aantrekkelijk zullen vinden als ze alle kranten en alle tijdschriften kunnen lezen voor maar 120 per jaar. Even los van de vraag of mensen daarnaast toch hun abonnement op hun lijfblad zullen houden.
Wie wint?
En dan kom ik weer bij het begin van mijn verhaal. Dan moeten wel alle kranten en tijdschriften beschikbaar zijn. En als de uitgevers besluiten voorlopig niet in eLinea te stappen en wel in Blendle? Dan zal dat op korte termijn het einde betekenen van eLinea en op iets langere termijn alsnog het einde van Blendle.
En als we dan iets verder kijken dan onze neus lang is? Dan zal eLinea 3.0, als intrinsiek succesvol model, gaan winnen. Het is te hopen dat de oprichters van eLinea een lange adem hebben, net zo’n lange adem als Spotify nodig had voordat het omarmd werd. En hebben ze die niet, dan is het te hopen dat de oprichters van Blendle, alsnog het model van eLinea zullen omarmen.
Dit artikel verscheen eerder op de website van Bousie Advocaten.
Ook eLinea kreeg knaken van SvdP, veel meer trouwens: eerst 56k, toen nog eens 128k voor een doorstart. http://www.persinnovatie.nl/10404/nl/elinea-op-zoek-naar-magische-betaalgrens
De aanname is dat mensen losse artikelen te duur vinden, maar dat is nergens op gebaseerd. Alle uitgevers met wie wij rond zijn hebben aangegeven graag te willen experimenteren met prijzen. Misschien blijkt daaruit dat een artikel nooit duurder moet zijn dan 20 cent, misschien blijkt daaruit dat een artikel best 1 euro mag kosten als een belangrijk iemand zegt dat je dit móét lezen. We weten het niet, maar over een jaar weten we dit tot in detail.
Een Spotify-model lijkt ons ook ideaal, maar uitgevers willen daar niet aan, en misschien is dat wel terecht. Je zinspeelt er zelf al op dat je je NRC-abonnement op gaat zeggen zodra NRC in een Spotify-achtig platform zou zitten. Precies daarom zullen kranten niet meedoen, want dat zou ze vele (tien?)duizenden abonnees à 350 euro per jaar kosten, en dat kan bijna niet gecompenseerd worden door extra inkomsten uit Spotify-achtigen.
Bij Blendle proberen we wel stapjes te zetten die ervoor zorgen dat je het Spotify-gevoel kunt krijgen. Om te beginnen kan elke abonnee van een krant of tijdschrift die titel gratis lezen binnen Blendle. Je kunt ook nooit meer aan een editie uitgeven dan de totaalprijs van die editie. We werken met uitgevers aan speciale abonnementsvormen, goedkoper dan de huidige abonnementen, zodat je de voor jou belangrijkste titels voor een redelijk bedrag onbeperkt kunt lezen. En als er ooit een moment komt waarop een volledig Spotify-model voor alle partijen interessant blijkt te zijn, dan gaan we daar natuurlijk meteen mee aan de slag.
Overigens vind ik de horse race positionering maar raar. Het gaat erom dat meer mensen gaan betalen voor journalistiek. Hoe meer mensen dat proberen, hoe beter.
Het pay-per-view model van Blendle is ten dode opgeschreven, omdat je telkens moet betalen voor een artikel, waarvan nog maar moet blijken of het de prijs waard was.
Vanuit de psychologie een verkeerde benadering. We betalen niet graag voor een product, waarvan de prijs tevoren niet vaststaat. Kwestie van budget-controle.
Vergelijk met de RTL-aanpak om voor éen aflevering van ‘Ik hou van Holland’ twee euro in rekening te brengen. No way, denk ik dan. 9 euro per maand voor een breed tv-aanbod zoals bij Netflix, kijk dat is overzichtelijk qua budget. En aanbod, voor een vaste prijs.
Net als bij eLinea is dat een abonnee-aanpak voor een schappelijke prijs. Daar ligt de toekomst. De koudwatervrees van landelijke dagbladen zet hen opnieuw op achterstand en het is maar een kwestie van tijd dat nieuwsblogs zich gaan optuigen om het ‘gat’ in de spotify-aanpak gaan invullen. Dan heeft de papieren krant definitief het nakijken.
Een goede abonnementsvorm is belangrijk, een goede gebruikerservaring, aardige stukjes erin, maar de winnaar op korte termijn gaat worden (zeg ik door enige schade en schande wijs geworden) degene met de beste inlog/registreer/kooprouting en het beste betaalsysteem.
Frans Weerts spreekt in het laatste deel van zijn reactie klare taal. Dachten ook wij van feeder maanden terug. Daarom hebben we eLinea aangeboden ons totale krantenaanbod doorzoekbaar beschikbaar te stellen. We kregen te horen dat dat allemaal niet nodig was, te ingewikkeld ook, samenwerken met een andere partij. De arrogantie van de subsidieontvanger denk ik dan, jammer. Nu roeptoeteren ze de markt op met titels als Beet en een hele rits dichters. Kansloos.
Het is heel simpel: De partij met een combinatie van de beste content en het meest aantrekkelijke model voor de consument gaat het winnen. Maar het is geen battle tussen de diensten die artikelen verkopen, maar of het bestaande businessmodel te kantelen is, zodat de neergaande trend bij uitgevers kan worden gekenterd.
Als je goede content levert tegen een matig consumentenmodel, dan wordt het geen succes. Dat is wat mij betreft: Blendle op dit moment.
Als je matige content levert tegen een aantrekkelijk consumentemodel, zoals eLinea nu doet, wordt het ook geen succes, tenzij je de niches heel goed weet te bereiken. Dat blijkt meestal te lastig.
Conclusie: Als je de grote uitgevers niet achter het echte Spotify model voor de uitgeverij weet te bewegen, wordt het allemaal net niks op korte termijn!
Dan gaat de traditionele uitgeverij ten gronde en zullen er op termijn alleen nog nieuwsblogs/ nieuwssites zijn die van een beetje advertising leven. Dit gaat natuurlijk zwaar ten koste van de journalistiek.
Het bestaande businessmodel is alleen te ‘kantelen’ (en echt goede all you can read-abonnementen zijn alleen aan te bieden) als je als dienst op voorhand alle rechten op artikelen afkoopt en uitgevers een fiks aandelenpakket in je bedrijf geeft. Anders kun je, en daar moet je het als Spotify-voor-nieuws-dienst uiteindelijk van hebben, geen deal met de KPN’s en Vodaphones van deze wereld maken (die doen dat niet als er onduidelijkheid is over de rechten op de te verkopen artikelen).
Zo doen Spotiy en consorten het, met als gevolg overigens dat er tientallen miljoenen per jaar verlies wordt geleden – en dat ze permanent gezeur hebben met platenmaatschappijen die meer geld voor hun rechten willen hebben.
Kan alleen internationaal zoiets, no way dat een Nederlandse start-up het met Nederlands venture capital voor elkaar krijgt om x jaar x miljoen verlies per jaar te financieren (wie het wel lukt kan de Nobelprijs voor modern ondernemen aan gaan vragen).
Wederom jammer hoe voorbij wordt gegaan aan Myjour, die alles overigens zonder subsidie hebben bekostigd. Blendle en Elinea zijn niet de enigen.
Hierboven staat (meerdere malen) dat het pay-per-view model geen toekomst heeft. Toch denk ik dat het voor gebruikers wel degelijk aantrekkelijk kan zijn. Onze tijd is beperkt en via internet, TV en ‘papier’ komt er – al dan niet betaald – al heel veel informatie op je af. Het is dus maar de vraag hoeveel je daarbij nog aankan.
Een dienst die betaalde content bundelt kan een goede aanvulling zijn voor ‘cherrypickers’ met weinig tijd. Als ik maar enkele artikelen per week lees betaal ik liever per artikel dan een vast bedrag. Natuurlijk moet het afrekenen dan wel supersimpel gaan.
Of dit voor uitgevers een acceptabel/rendabel model is weet ik niet, maar zelf zou ik me op dit moment nog niet willen binden aan die 120 euro per jaar (hoewel niet duur). Liever regel ik een account en geef desnoods alvast mijn creditcard op. Als ik iets interessants zie heb ik direct toegang, als ik niets tegenkom – of de hele dienst binnen een maand vergeten ben – betaal ik ook niets.
Als op korte termijn Blendle wint, wint het ook op lange termijn.
eLinea staat volgens de redenatie van de auteur nu al op achterstand doordat de grote kranten (nog) niet meedoen uit ‘angst’ voor het Spotify-model. Zodra die grote merken dat model ook aandurven, kan Blendle dat model uitrollen naast het ‘eigen’ iTunes-model.
Voordeel: Blendle heeft die merken én de lezers ervan nu al aan zich gebonden.
Hoe het ook zij: het feit dat het normaler gevonden wordt om iets te betalen voor journalistiek werk, via welk model dan ook, is de grote winst.
Ik begrijp die angst voor het Spotify model niet. Je betaalt je krant toch ook niet per pagina? Een bibliotheek abonnement wordt toch niet duurder als je een boek gaat lenen? En een dik boek lenen kost zeker meer dan een dun boek? “Ja, meneer, voor boeken boven de 2 kg hebt u een Plus abonnement nodig”. Zie je het al gebeuren?
In een pay per view model gaat de gebruiker elke keer opnieuw nadenken of hij bereid is te gaan betalen. Dat kost gegarandeerd hits.
Ik heb thuis een kast vol DVDs en sta op het punt een Netflix abonnement te nemen. Ik slaap gemiddeld twee nachten per week in een hotel en kijk nooit naar pay per view. Omwille van de eerder genoemde reden.
@Alexander: Als de kranten bang zijn dat ze abonnees verliezen dan hebben ze vast een tijdje niet naar hun oplagecijfers gekeken. Die beweging is er al geruime tijd en zal ongetwijfeld doorzetten. Als ze niet bereid zijn om aktie te ondernemen omdat ze het te druk hebben met in hun broek te doen zijn ze straks allemaal stuk voor stuk gesloten. “Wegens gebrek aan abonnees zijn onze aktiviteiten voor onbepaalde tijd opgeschort. U kunt onze redaktie bereiken via het telefoonnummer van de gemeentelijke social dienst.”
ik geloof er niest van dat kranten denken dat hun abonnementenverlies hierdoor harder of langzamer gaat. Je mag wel wat meer respect hebben voor de geestelijke vermogens van jouw zakenpartners!
(Ik concludeer gemakshalve uit jouw geemotioneerde reactie dat jij een verbinding hebt met Blendel – Juist?)
@Jan Willem: Blendl en Elinea zijn actief. Myjour moet nog starten (1 Okt a.s.). Dus zijn Blendl en Elinea op dit moment inderdaad een enigen.
Het model van eLinea zal denk inderdaad uiteindelijk de winnaar worden in dit verhaal. Ik hoop alleen op 1 ding: geen versplintering.
Dit is iets wat met name in Amerika erg aan het opkomen is met alternatieven voor Netflix. Zo heb je Hulu, HBO Go, Showtime Anytime om er maar een paar te noemen. Steeds meer grote kanalen komen met hun eigen stream dienst voor hetzelfde bedrag. Het resultaat is dat je voor 3/4 diensten een abo nodig hebt wil je naast Breaking Bad ook nog Game of Thrones en Homeland kijken.
Het zal afwachten zijn waar de uitgevers in zullen stappen. Blendl zal wellicht aantrekkelijker lijken doordat er sneller meer geld verdient kan worden, maar ik hoop oprecht dat de uitgevers langer kijken dan hun neus lang is. De tijd zal het leren!
Mijn analyse begint bij de uitgevers, met name in de dagbladsector. Daar wordt al meer dan twintig jaar de ene na de andere reorganisatie afgekondigd door teruglopende advertentieomzetten en dalende oplages. Oorzaak van dit alles: turbulente veranderingen in het medialandschap die door de meeste uitgevers veel te laat zijn opgemerkt én waarop veel te laat is gereageerd.
Van die ‘fouten’ heeft men nog steeds niet geleerd. Het zijn wéér niet deze uitgevers die voor innovatieprijzen in aanmerking komen. Nu vernieuwende initiatieven – zoals Blendle – zich hebben aangediend, loopt het ze natuurlijk dun door de broek. Angst is altijd al een slechte raadgever geweest ……
Het Spotifymodel (vast bedrag per maand) zal naar mijn mening het eindmodel worden. Bij Blendle willen ze daar kennelijk nog niet helemaal aan, maar als ze slim zijn zetten ze die wel alvast klaar. Want als het eenmaal los gaat, gaat het hard.
Dagbladuitgevers moeten hier niet bang voor zijn, maar er juist (nieuwe) kansen in zien. Papier is al lang niet meer de belangrijkste nieuwsdrager en onvermijdelijk zullen steeds meer abonnees afhaken. De krant zal weliswaar ophouden te bestaan, maar krantenredacties zijn vanwege al dat journalistiek potentieel onmisbaar. Redacties zijn feitelijk al persbureaus, en dat schept dus ook nieuwe kansen. Digitaal publiceren is de toekomst: zeven dagen per week en 24 uur per dag. Dit is een bijna net zo grote verandering ten opzichte van de ‘oude situatie’. Voor alle nieuwe media bestaat er namelijk geen deadline richting drukpers, expeditie en bezorging. Die gaan de klok rond door en kennen geen geografische beperkingen.
En dan is er nog de consument; zullen we die eens niet vergeten? Wat wil die eigenlijk? Korte nieuwsberichten lezen, of lange verhalen? Foto’s bekijken, of video’s? Antwoorden op deze vragen zijn noodzakelijk om digitale kiosken succesvol te laten zijn. Of gaan uitgevers alsnog eigen ‘kiosken’ bouwen? Of gaan ze straks de meest succesvolle digitale kiosk overnemen?
De mediaontwikkelingen staan voorlopig nog niet stil.
Blendle rekent 30% en is niets anders dan een betaalmuur, maar beide was nu juist iets voor de uitgevers om niet met apple en/of google in zee te gaan. Online content moet je waarderen en niet vooraf betalen, eigenlijk!!!
Daar komt bij dat zowel bij Blendle als ook bij de Apple initiatieven de data van de abonnees handels- en advertentiewaar wordt van anderen dan de uitgevers, je outsourced eigenlijk je advertentiemodel (op termijn) en probeer dat nog maar eens terug te draainen als de prijzen omhoog gaan naar 40%.
Moet je niet willen als uitgever en in Europa met de nieuwe privacy wetgeving op komst een hoop gedoe als daar een van je basis groeifactoren zit van je business model en dat zit het bij Blendle natuurlijk.
Uitgevers kunnen beter zelf hun business model inderdaad veranderen, dat kunnen ze best, zitten hele slimme mensen.
Mensen die de krant online (of losse artikelen) willen lezen vinden het helemaal niet erg om naar de website (inlc cultuur en uitstraling) of app van een krant te gaan. En een los artikel moet daar gewoon niet meer dan 10 ct kosten de eerste dag en daarna moet het aflopen of voor high quality achtergrond artikelen die populair zijn wellicht oplopen en denk maar door.
Waar het voor uitgevers om gaat is hoe deze microbetalingen rendement vol aan te bieden en dat kan bijna niet zonder aan je abonnees een online wallet aan te bieden (gratis!).
Partijen als DX die dit al tig jaren in de MMO gaming wereld doen en hebben gedaan, maar ook anderen, weten dit al lang hoe je dat snel, veilig en robuust moet opbouwen. Microbetalingen, microdonaties en microschenkingen zijn gemeengoed in de online gamewereld. Dat geldt ook voor rechtstreekse gedeelde afrekening van freelancers/co-creators van online content zonder tussenkomst en na betaling. Ook gemeen goed in de gamingwereld, maar ik moet nog zien dat men dat als betaling kan implementeren als je nu reeds 30% wil afromen!
DX heeft via DXcredits.nl o.a. heeft een paar geweldige tools hiervoor ontwikkeld, waarvan iValYou voor goede doelen er de eerste van is. Yep de marges zijn erg laag en geld verdienen zal langzaam gaan, maar het is tenminste niet over de rug van de abonnees en het is wel eerlijk. En zo zouden uitgevers ook moeten denken, maar dat is een mening.
Beter zelf 7 artikelen voor 10 cent aan een geïnteresseerde verkopen dan 3 van 70 cent bij Blendle waarvan je als uitgever niet weet wat er nog meer aan verdiend wordt aan die geïnteresseerde.
Al deze initiatieven zijn kansloos. Het business model is veel te gecompliceerd en mist het doel volledig: een simpele en begrijpelijke oplossing bieden die pure meerwaarde biedt. Er zijn natuurlijk mensen die willen betalen voor dit soort diensten, maar die groep is marginaal. Dus… 2014 gaat een spannend jaar worden met de lancering van een dienst die wel biedt wat grote groepen mensen zoeken.
Wijze woorden? Hier: https://myjour.nl/a/jan-dijkgraaf/blendle-wordt-te-gek
Wie zitten er eigenlijk te wachten op dat ellenlange holle journalistenproza waar je mee wordt doodgegooid in de Nederlandse ‘kwaliteit’s kranten’?